ಬೀಸುತಿತ್ತು ಒಂದು ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿ
ರಾತ್ರಿಯ ಮೈಸವರಿ ಜೋಕಾಲಿ
ರಾತ್ರಿಯ ಮೈಸವರಿ ಜೋಕಾಲಿ
ಕಿಟಕಿ ಸಂದಿಗಿಣುಕಿದ ಸೂರ್ಯ
ಅಲ್ಲೇ ಕಣ್ಣಗಲಿಸಿ ನಕ್ಕಿತು
ಒಂದು ನವಿಲು ಗರಿ..!
ಶುಭ್ರ ನೆನಪೊಂದು ಜೀಕಿ
ಸೊಂಟಗುಂಟದ ಮುಡಿ ಚದುರಿ
ದೇವಿಯ ತಲೆಸವರಿ ಬಿದ್ದ ಗರಿ.!
ಮಲಗಿತ್ತು ಗಾಳಿ ಗಾಳಕ್ಕೆ ಬೆಚ್ಚಿ
ನೆಲದಲ್ಲೇ ಹುಸಿನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿ..!
ಆ ಕೃಷ್ಣವೇಣಿಗೆ ಅಷ್ಟಗಲದ ಕಣ್ಣು
ನೀಲಿ.. ಅದನ್ನಪ್ಪಿದ ಕಪ್ಪು
ಅದನೋಡುತ ಕುಳಿತ ಗಿಳಿ ಹಸಿರು
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಪ್ಪು,ಅದ ಬೇಧಿಸಿದ ನೀಲಿ
ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಾಪಿಟ್ಟ ಬಿಳಿ
ಕಣ್ಣು ಪಿಳಿಪಿಳಿ... ಗಾಳಿಗದುರಿ
ರೆಪ್ಪೆಯೊಳಗೆ ಕಣ್ಣ ನಗಾರಿ.
ಹಾಗೆ ಬೆರಳ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕದ್ದುತ್ತೇನೆ
ಕೈಯ ಮಂಚದಿ ಹುಸಿ ನಾಚಿಕೆ
ದೇವಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಹನಿಗೆ
ಒರೆಸುತ್ತಿತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹಾರಿ
ಮುಡಿ ತಂದ ಸುವಾಸನೆಗೆ ಅಮಲೇರಿ
ನನಪೀಗ ನವಿಲುಗರಿ...!
----------------------------------
-ರವಿ ಮೂರ್ನಾಡು
ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: www.shutterstod.com
ನಿಮ್ಮ ರಚನೆಗಳಲ್ಲಿ (ನಾನು ಓದಿದ್ದರಲ್ಲಿ) ಒಳ್ಳೆಯ ಕವನ ಇದು. ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಸಾಗುವ ಕವನ , ನವಿಲುಗರಿಯ ನೆನಪಿನೊಂದಿಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಮುಕ್ತಾಯ ಹೊಂದುತ್ತದೆ.
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿರಾಧೆಯೇ ಅಲ್ಲ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಭಾಮೆಯರೇ ಎಂದು ಸೋಜಿಗಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ .
'ನವಿಲು ಗರಿಯಷ್ಟೇ' ಸುಂದರವಾಗಿದೇ ನಿಮ್ಮ ಕವನ
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿಕವಿತೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಚನ್ನಾಗಿವೆ.. ರವಿ ಅವರೆ..
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿಸು೦ದರ ಕಲ್ಪನೆ ರವಿ, ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿದೇವಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದೂ ಚಿರಾಯುವಾಗಲಿ.
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿನಿಮ್ಮ ನವಿಲುಗರಿಯನ್ನು ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಪುಸ್ತಕದ ಒಳಗಡೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನೋಡೋಣ ಅದೂ ಮರಿ ಹಾಕಿದರೂ ಹಾಕೀತು!
ಈ ಕವನದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಿಸುಪು ಮತ್ತು ನವಿರಾದ ವಿರಹ ಮನ ಮುಟ್ಟಿತು. ಒಳ್ಳೆ ಕವನ ಓದಿದ ನಂತರವೂ ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ತಾಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಅರಳಿದ್ದಕ್ಕೂ ಸಾರ್ಥಕ್ಯ. ಈ ಕವನವೂ ಅಂತಹ ಬಂಗಾರದ ಹೂವೇ.
ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗುಗಳಿಗೂ ಬನ್ನಿರಿ:
www.badari-poems.blogspot.com
www.badari-notes.blogspot.com
www.badaripoems.wordpress.com